Een paar jaar geleden had ik tijdens Konigingendag een Furby gescoord. Een originele van Tiger met het plastic zegeltje er nog aan. 1999 Staat er op.
Nu had je verschillende uitvoeringen van Furbies. Sommigen fel gekleurd en later zelfs met vlekken. Maar de mijne is gewoon een bruine Furby baby met een witte kuif en een beige befje. Inclusief standaard gele snavel. En oh ja, zijn wimpers missen, dat ook. Kortom een echte ouwe...
Nou stond dat ding regelmatig niks te doen. Z'n batterijen waren dan weer eens leeg en dan mocht Eli gaan laden terwijl ie die dingen natuurlijk net weer eens ergens anders voor nodig had. Geen houdbare situatie...ook niet voor da Furb trouwens want na een paar uurtjes babbelen moest er weer geladen worden. En dus besloot ik eens te gaan kijken hoe ik dat ding van een netvoeding kon voorzien.
Wat me opviel bij da Furb is dat ie regelmatig in een andere taal begon te babbelen als ik de batterijen had verwisseld. Meest was het Engels, of in ieder geval iets wat daar op lijkt. Of hij weigerde wakker te worden, dat gebeurde ook nog wel eens. Ik moest em dan re-setten want meestal weigerde ie dan verdere dienst. Ik was dus benieuwd hoe dat zat en wilde wel eens weten hoe da Furb zich over een langere periode zou ontwikkelen.
Goed, da Furb moest aan de stekker. En dan natuurlijk niet aan 220V wisselspanning maar de bescheiden 6 Volt gelijkspanning die da Furb trekt. Maximaal 3 Watt staat er op het klepje dat het batterijvak aan de onderkant afsluit. Gelukkig een spanning waar vroeghur het merendeel van de batterij gevoede apparaatjes op werkten. Zodoende heb ik een hele la vol met van die netadaptertjes liggen en dus was er zo een geschikte gevonden. Eéntje van een oude mobiele telefoon, 5.8 V bij 520mA. Nou da's bijna net zoveel als vier kakelverse 1.5 volt batterijtjes. Eens kijken of da Furb hier genoegen mee neemt... Na het geheel provisorisch te hebben aangesloten stond da Furb een uurtje test te draaien. Ja hoor, geen probleem. Geen rare fratsen, gewoon een beschaafd Engels sprekende Furb die graag getickeld wil worden.
Nou wilde ik da Furb niet direct gaan verminken door er gaten in te boren en delen ervan los te peuteren. Nee, eigenlijk moest er iets simpels bedacht worden. Zonder allerlei 'hack' praktijken. Oftewel gewoon de batterij klemmetjes met de voeding verbinden. Het liefst zonder te solderen. En de draadjes van de netvoeding moesten als het even kan zonder in de behuizing te hoeven boren met de klemmetjes verbonden kunnen worden. Allemaal zodanig dat als je het los zou halen er niets meer van te zien is. Tjsa, het blijft toch je Furb, hè?
Na wat prakkedenken en met een lekkere koele Rus als gezelschap had ik het! Het batterijcompartiment aan de onderkant van da Furb is van een dekseltje voorzien. Deze scharniert op twee punten en precies hiertussen zit een heel klein beetje ruimte. Misschien wel net genoeg om hierdoor het kabeltje van het netadaptertje te kunnen voeren bedacht ik me. En aldus was het kabeltje met behulp van een kniptangetje snel van zijn stekkertje ontdaan en na het draad wat soepeler te hebben gemaakt door het even tussen de handen te wrijven floepte het precies door de opening. Man, dat ging van een leien dakje! De plus van het voedingskabeltje werd met behulp van een krokodillen klemmetje op de plus aansluiting aangesloten. De min was wat moeilijker.
Ik wilde niet aan de contacten solderen en na wat pas en meetwerk bleek tussen de plastic randjes precies een solide draadje te passen. Door deze in een U vorm te buigen en in het midden aan de voedingskabel te solderen onstond er een vorkje dat precies tussen het metaal van het contact en het plastic van het batterijcompartiment gestoken kon worden. Nadat het snoer voorzichtig was weggefrommeld, zodanig dat het klepje dicht kon en de opgerolde draad de verbindingen op zijn plaats hielden was het tijd da Furb officieel definitief aan de stekker te leggen.
Zoals al eerder was gebeurt wilde da Furb niks. Nada dus... nu hielp het een paar op de kop draaien nog wel eens en verdomd het kreng werd actief. Even dan om meteen weer in slaapmodus te gaan. Nog maar een keertje dan. En af en toe helpt een beetje schudden ook...
Zul je altijd zien natuurlijk... nou verdomd dat stuk schroot het!
Tijd voor het zwaardere werk. Re-starten die hap! Even op de kop, vinger is zijn bek, re-set knop ingedrukt en... inderdaad! Hij doet ut! Maar wacht eens... wat zegt ie nu? Het lijkt wel... Japans?