Welkom

Eli had al eerder met deze modeltreinen enthousiasteling te maken toen die em vroeg of ik een artikeltje uit het oktobernummertje uit 1979 van het vintage Electronica maandblad ELO over een droom van een besturing voor modeltreinen kon ophoesten.

Nu nam deze contact met mij op omdat ie tijdens een zoektocht in zijn 'projecten-kerkhof' Philips mengpaneeleenheden en kleinmateriaal had aangetroffen waarvan ie dacht dat ik, of één van mijn maatjes - vrienden heeft Eli namelijk niet, er wel iets aan zou kunnen hebben.

En dan raak je aan de praat en probeert Eli, op gepaste afstand in deze Corona-tijd, zijn befaamde babbeltruc uit! Allemaal, opdat jullie beste kijkbuislezertjes je horizon eens kunnen verbreden dankzij een dijk van een verhaal van een modeltreinen enthousiasteling!

Na lange tijd geen bakkie meer gehad te hebben besloot ik in 2008 dat het weer eens tijd werd er eentje aan te schaffen. Een niet te groot maar vooral ook weer niet te klein model. Eentje die mooi in een hoek van de kamer zou passen.

De keuze viel op een zoutwater nano. De Red Sea Max 130. Niet dat ik een zoutwater bak wilde, welnee. Die RSM zag er gewoon cool uit. Natuurlijk er moest nog wel het een ander aan gebeuren voordat er visjes in konden en hierover kun je in dit thema alles lezen. Ook over de eerste visjes die erin gingen trouwens.

Begin 2015 is de Red Sea Max 130 met LED verlichting uitgerust. Die in 2019 is verbeterd.

Stuff voor échte mannen. Toys waar ze, toen ze veel jonger waren, van droomden. Maar ook ouwe troep van vroeghur waar ze nu een brok van in hun keel krijgen en waarvoor ze stiekem een traantje weg pinken...

Ik niet, natuurlijk. Maar dat was je wel duidelijk. Toch?

Het begon met een nostalgisch *kuch* artikeltje over die ouwe troep maar voordat Eli het wist emailde die, zelfs in-ter-na-tio-naal, met allerlei lui die ie nog nooit had gezien. En, je vraagt je nu natuurlijk meteen af welke babbeltruc ie gebruikt heeft want bij sommigen ging ie zelfs op bezoek!

Ik heb op mijn speurtocht naar materiaal, al dan niet digitaal, heel veel mensen ontmoet. Nou niet meteen gaan lopen gillen dat dit allemaal ouwe verzuurde veertigers vijftigers zijn die zo nodig lekker nostalgisch moeten lopen doen... want dat is niet zo! Nee, écht... niet!

In 1986 begon ik aan een groots avontuur. Een autorit naar Polen om een aantal vrienden te gaan bezoeken. Een reis waarvan ik mezelf achteraf wel eens heb afgevraagd hoe ik zomaar kon besluiten naar een communistisch land af te reizen waar net een paar jaar ervoor de staat van beleg was opgeheven. Hoe ik met een visum in mijn paspoort, een Poolse wegenkaart in het dashboardkastje en in de veronderstelling dat de 1250 kilometer lange rit niet meer dan één lange weg zou zijn in mijn autotje kon stappen en op pad kon gaan.

Nou ja,.. laten we het maar op jeugdig enthousiasme houden.

Update:
op latere datum door mij en lief gemaakte reizen zijn aan het overzicht toegevoegd.