Trouwe kijkbuislezertjes konden een tijdje geleden lezen hoe knutselmaatje André zich tot doel had gesteld Philips printontwerpen van eenheden uit de serie mengpaneeleenheden voor zelfbouw uit de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw naar Sprint-Layout formats om te zetten. En dat Eli hiertoe een fonkelnieuw thema op zijn webstek voor had ingeruimd. Je zou dan denken dat ie daar dan wel een tijdje mee bezig zou zijn. Maar nee...
Niet lang erna kreeg ik van André een appje met een aantal foto's van met een 3D printer geproduceerde blauwe connectoren die in deze serie zelfbouw eenheden worden gebruikt. In het wit, dat dan weer wel... Wat wil het geval? André is met medewerkers van het leerbedrijf waar hij *kuch* werrukt, ja sorry een objectieve kwalificatie is moeilijk te geven, druk met het namaken van deze connectoren.
Eén van de technologieën waarmee op dat leerbedrijf wordt gestoeid is 3D printen. 3D printen wordt ook wel 'Additive Manufacturing', 'Rapid Prototyping' of 'Rapid Manufacturing' genoemd en bestaat al zo'n dikke 30 jaar. Het is een productietechniek waarbij een digitaal bestand omgezet wordt naar een driedimensionaal object dat laagje voor laagje door de 3D printer wordt opgebouwd. De 
print techniek waarmee men bij dat leerbedrijf druk is heet 'Fused Deposition Modeling' en hierbij wordt door een verplaatsbare spuitmond een draad thermoplastisch materiaal op elkaar gelegd. Deze techniek is dankzij de snelle ontwikkelingen en de automatisering vandaag dag ook voor de consument betaalbaar geworden en wordt daarom nu ook het meest in dit marktsegment aangeboden.
De eerste testexemplaren waren in wit afbreekbaar plastic geprint, want ja, groén... dan kun je het composteren als het niet goed geprint is. Maar een weekje of wat later werd ik getrakteerd op een fototje van een aantal blauwe exemplaren. Appeltje eitje dacht Eli, dat 3D printen... We kunnen een internet startup o.i.d. met die connectoren beginnen, maar zo eenvoudig ligt het niet. En omdat Eli natuurlijk weer het naadje van de spreekwoordelijke kous wilde weten werd ie prompt door maatje uitgenodigd om zelf het één en ander op locatie te komen inspecteren!
Even over dat leerbedrijf, scholieren volgen daar een ICT opleiding die met een stage, binnen datzelfde bedrijf, is gecombineerd. Ook organisaties met een ICT gerelateerd project kunnen voor ondersteuning bij dit leerbedrijf aankloppen. Doorgaans zijn dit non-profit toko's maar dat wil niet zeggen dat commerciële organisaties geen contact met Zebra, want zo heet dat leerbedrijf, op kunnen nemen. Neem daarom gewoon even een kijkje op de Zebra webstek, of beter nog, neem gewoon even per mail of desnoods telefonisch contact met ze op. Je weet immers maar nooit!
Mooi, nu dat duidelijk is weer terug naar dat 3D printen wat vandaag de dag helemaal hip is. Als je de media mag geloven kun je er bijna van alles maken. Maar in tegenstelling tot wat veel mensen denken is het wel even iets meer werk dan een ontwerpje op de kompetoeter in elkaar knutselen en vervolgens de 3D printer aanslingeren. Er komt wel wat meer bij kijken zo blijkt uit het gesprek met de 3D printmaster Wesley. Er kan tijdens het printproces van alles misgaan zo vertelde hij. En hij kan het weten want hij is een jaartje of zeven geleden begonnen met pionieren dat snel hierna uitmondde in de bouw van een eigen 3D printer. Aan dat apparaat is sindsdien het één en ander verbeterd want de ontwikkelingen op dat gebied staan ook niet stil. Die gingen zo snel, dat deze oudgediende nu ten toon in een glazen vitrinekast staat opgesteld omdat het leerbedrijf vandaag de dag een aantal commerciële 3D printers in bezit heeft. Die dingen zijn veel moderner en maken het leven weliswaar een stuk gemakkelijker maar ook hiermee kan wel eens iets fout gaan. Ter illustratie en zonder reclame te willen maken kun je in het linkervenster de Print Quality Troubleshooting Guide van de makers van Simplify3D erop na slaan. De guide is weliswaar gebaseerd op de Simplify3D slicer maar is ook van toepassing op bijna alle andere slicers en geeft een heel aardig beeld.
Vandaar dus dat geëxperimenteerd is met het positioneren van het te printen object. Klinkt ingewikkeld en dat is het eigenlijk ook wel. Zo zijn een aantal connectoren 'liggend' geprint en weer anderen 'staand'. Maakt dat verschil zullen glazig kijkende kijkbuislezertjes zichzelf nu afvragen... ja dat doet ut!
Je hebt immers te maken met de zwaartekracht. Het te printen materiaal, in dit geval betreft het filament, een soort van plastic draad dat wordt verwarmd en hierdoor zacht wordt en laag voor laag wordt verspoten kan bijvoorbeeld uitzakken. Vandaar dat de liggende uitvoering voorzien is van een wit kussentje ter ondersteuning. Dit kussentje bestaat uit materiaal dat in water oplost zodat na wassen een mooie schone connector over blijft! Dus wat nou, 'effe printen'?
André en ik hebben een hele middag bij printmaster Wesley doorgebracht en kakelden onder genot van een kopje koffie terwijl op de achtergrond een Ultimaker 3D printer een blauwe connector uitprintte niet alleen over moderne 3D stuff maar ook over ouwe meuk zoals zijn vintage Pioneer versterker en foamranden. En toen we een paar uurtjes later het pand verlieten was ik een aantal geprinte blauwe connectoren en een aantal Autodesk Fusion 360 modelbestanden rijker. Omdat ik de beroerdste niet ben, Nee, écht niet!., kun je die .stl en f3d bestanden aan de linkerkant downloaden.
Man wat een moderniteit!