Uit het meelcontact bleek dat Walter zo'n kneiter-harde, dat is Nederlands voor het Engelse 'die-hard',.. verzamelaar van diverse merken oude radio's en (elektronen)buizen versterkers is die er zijn hele huis mee vol heeft staan. Het grootste deel zelfs in bijna nieuwstaat, ..'mint' zoals we dat zo mooi noemen, en, je geleufd het nooit... overwegend ook nog eens spelend!
Tenminste dat beweerde ie!
Tja, en dan wordt de interesse van Eli gewekt natuurlijk, en probeert ie koste wat het kost deze verzameling aan een grondige inspectie te onderwerpen. Inclusief verhaal en foto's en zow, zodat ik er een mooi *kuch* artikel voor op mijn webstek van kan prakken. Eli wordt namelijk ordinair hebberig van dat soort dingen,.. Maar ja, hoe babbel je jezelf bij een verzamelaar naar binnen?
Gelukkig heeft Eli vaker met dat bijltje gehakt. En daarbij, had ik niet ergens nog dat mono setje bestaande uit een Philips HF 309 eindversterkerblokje met bijbehorend Philips HF 305 voorversterkertje van Bob staan, bedacht ik me...
Even voordat het voor de gemiddelde kijkbuislezertje te ingewikkeld gaat worden een korte uitleg over wie Bob in dit verhaal nu weer is: Bob heeft een paar jaar geleden contact met Eli opgenomen. Wat was het geval?.. Bob had thuis een Philips zelfbouw buizen setje 
staan dat door zijn overleden vader was gebouwd maar had hierin zelf geen interesse. Dat spul deed em niet zo veel en hij zocht hiervoor daarom een goed tehuis en meende dat Eli hier wel in kon voorzien. Ondanks dat ik Bob had uitgelegd dergelijke setjes niet te sparen en dat deze set, die in prima staat verkeerde, op een veiling webstek toch wel meer dan honderd eurotjes op kon leveren, bleef Bob aandringen. Graties en voor niets! Ik mocht ermee doen wat ik wilde... als ik er maar plezier aan beleefde, zo verzekerde hij mij. Nu gebeurt het wel eens vaker dat iemand het belangrijk vindt dat ouwe audio spulletjes goed terecht komen en niet de schroothoop op worden gejaagd. Maar iets dergelijks als dit was mij hiervoor nog niet in de schoot geworpen! Ik besloot daarom zijn gebaar te eren en beloofde hem het setje op mijn beurt (alléén) aan een liefhebber door te geven. Dus niet door te verkopen aan een handelaar of wie dan ook maar aan iemand die er de nodige liefde aan zal geven, en belangrijker nog, die er héél véél plezier aan zou beleven! Zodoende leverde Bob op een zaterdagmorgen terwijl hij onderweg was naar het verpleeghuis waar zijn moeder verbleef het setje in een grote plastic tas thuis bij mij af. Bij moeders kwam hij zeker te laat aan want we bleven uren kakelen! Des te jammer is dan natuurlijk dat ik na deze ontmoeting maar kort contact met Bob heb kunnen houden. Het setje heeft zeker twee jaar bij mij gestaan maar ik heb nooit meer iets van Bob vernomen! Ook niet toen ik hem enkele weken geleden over mijn idee om het setje aan Walter door te geven meelde. Zijn meel adres bleek buiten werking te zijn... opgeheven. Damn... wat spijtig.
Terug naar Walter,.. hij is, volgens eigen zeggen, al vanaf zijn kleuterleeftijd geobsedeerd door techniek. Dat heeft ie van zijn opa beweert ie, want die was in de jaren 50 telefoon-installateur bij de PTT. En buiten een handige en vooral
creatieve techneut ook een vriendelijk en sociaal mens die makkelijk contact met mensen maakte en hierdoor nogal eens iets kreeg toegeschoven. Zoals eieren, aardappels, groente of fruit. Maar ook elektrische apparaten waar iets aan mankeerde die hij vervolgens mee naar huis nam en dan repareerde.
Ik zie bij voorgaand stukje tekst menig kijkbuislezertje glazig gaan kijken: PTT,.. telefoon-installateur, etenswaren mee naar huis?
We hebben het over de jaren vlak na de Tweede Wereld oorlog. Het land lag in puin en er was gebrek aan alles! Dat is voor velen waarschijnlijk moeilijk voor te stellen als je nu met een appje op je smart-feun een pizza besteld. En ook voor te stellen is waarschijnlijk niet dat boeren destijds het halve land in leven hielden! Kom daar nu eens om in plaats van hen verantwoordelijkheid te houden voor stikstof, of CO2 overschotten!..
Capisce Amigo?
Maar goed, hoe dan ook,.. je kunt er bijna vergif op innemen dat Walter zo rond zijn zevende levensjaar door opa met het radio-virus is aangestoken toen hij een oud Philips radiootje van hem kreeg. Oorspronkelijk voorzien van een bakelieten kastje, dat grondig stuk bleek en waaromheen door opa een mooi houten kastje was gefabriceerd. De knopjes zaten aan de zijkant, afstemschaal rechts-voor, ik zie het nog zo voor me... Het stond naast m'n bed en ik luisterde *jawel* naar klassieke muziek. Veronica en Radio Luxemburg bestonden nog niet, laat staan Hilversum 3. Gaandeweg brandde hij helemaal op - er kwam een steeds luidere brom uit. Toen ik in de tienertijd interesse kreeg in andere dingen verdween hij naar de schroothoop.
aldus Walter via de meel.
Dit avontuur was trouwens voor hem wel de aanleiding om als tiener de Philips Pionier Junior en Senior serie, en van Amroh de Fidelio versterker te bouwen. Toen nog met financiële steun van mijn opa. Inmiddels heb ik al weer een paar exemplaren, ook de Fidelio. Geweldig!! Van de Philips HF serie heb ik ook het één en ander, zoals de HF 10, HF 302, HF 306, 2x HF 309, V30-S... En recentelijk dus ook een HF 305... Ik ben nu een klein museum aan het inrichten met al deze spulletjes (ja, ja, de logeerkamer!). En alles speelt regelmatig, of gaat nog spelen!
vervolgt Walter.
Dit lezende lijkt het logisch dat een elektronica opleiding voor Walter het plan voor de toekomst leek. Ware het niet dat na vakantiebaantjes in de automobiel branche tijdens een stage bij de KLM (afd. grondmaterieel) een aanbieding voor een baan, als 'uitbesteder reparaties vliegtuig componenten' die door KLM in zijn toch zeker wel omvangrijke Technische Dienst zelf niet konden worden uitgevoerd of niet lonend waren, werd gedaan. Deze 'start-job' beviel zo goed dat Walter na bijna 40 jaar kan terugkijken op een zeer gevarieerde loopbaan. Met als hoogtepunten een vijfjarige stationering in de USA bij straalmotorenfabrikant General Electric - Cincinnati en vliegtuigfabrikant McDonnell-Douglas - Los Angeles. De laatste jaren voor zijn pensionering was Walter werkzaam als Project Engineer Maintenance Programs Boeing 747, waarbij niet alleen onderhoudsprogramma's en modificaties werden opgesteld voor de KLM vloot, maar ook voor externe klanten (airlines). In deze hoedanigheid heeft hij ook zijn steentje mogen bijdragen in werkgroepen bij Boeing (Seattle - USA) m.b.t. de ontwikkeling van nieuwe onderhoudsprogramma's, zoals voor de Boeing 787 ('Dreamliner'). Aan het oude radiootje werd niet meer gedacht...
Tot zo'n 6 jaar geleden: Ik was met een buurman bij een vintage radiodokter in Krimpen a/d Ijssel en daar stond o.a. een klein bakelieten kastje met de knoppen aan de zijkant en de afstemschaal... enfin,
je voelt 'm al aankomen: dit was net zo'n toestelletje als ik in de 50-er jaren van mijn opa had gekregen, maar in betere staat! Het was (hernieuwde) liefde op het eerste gezicht! Toen ik naar huis reed die avond, dacht ik: Internet >> Marktplaats >> zoeken op Philips 203U (en 204U of 208U). Dat leverde mij binnen een week een net toestelletje op voor € 60,-. Wel met wat gebrekjes, maar BBC 5 Live (mijn referentiezender voor de middengolf) ontvangen was mogelijk.
Aangemoedigd door dit succes wilde ik meer: een leuke, kleine collectie van soortgelijke radiootjes. Liefst niet breder dan zo' 26 cm, dan heb je uiteindelijk een mooie, afgemeten collectie. En er passen kwa opstelling meer in een strekkende meter, dus dat is gunstig voor de plaats-ruimte verhouding.
Een klein radiootje geeft mij evenveel plezier als een grote bak! Aangekochte toestelletjes gaan na binnenkomst zo nodig uit elkaar en worden (soms met hulp van derden, zoals m.n. door de eerder genoemde en onvolprezen 'radiodokter' uit Krimpen a/d Ijssel, die heel veel heeft bijgedragen aan de fraaie staat van de collectie) gerepareerd. Zo worden ze altijd zorgvuldig schoongemaakt, zonodig gecompleteerd en opgeknapt. Alles moet er goed uitzien en vooral spelen. Je hebt ook geen kooi met een dood vogeltje in huis,.. toch?? Resultaat: regelmatig een oud, zelf opgelapt toestelletje laten spelen levert mij acuut een fikse dosis dopamine op!
Evengoed moest ik aan het idee wennen dat het hier om oude mannetjes of vrouwtjes(???) gaat met hun kwaaltjes. Soms komen ze na het aansteken luid krakend en rochelend tot leven, zeker als ze een tijdje niet hebben gespeeld. Dat heeft ergens ook wel weer zijn charme: zo kom ik tegenwoordig ( bijna 70...) ook wel eens uit bed!
Was het hier maar bij gebleven, het bleek slechts het begin... Bij mijn zoektocht op veilig websites als bijvoorbeeld Marktplaats en eBay naar ontbrekende delen zoals knoppen, achterwanden, etc. kom je in de buizencategorie natuurlijk allerlei andere interessante aanbiedingen tegen, zoals buizenversterkers, vintage tuners, luidsprekers, microfoons. Dingen waarvoor ik als kind kwijlend voor de etalages stond, maar toen alleen maar van kon dromen. En nu komt het alsnog binnen bereik. Dit is een heel belangrijk aspect van mijn verzamelwoede! Zo kwam het tot aanschaf van een fraaie Amroh Fidelio versterker, indertijd een geliefd bouwpakket. Begin 60er jaren zelf gebouwd als eerste serieuze soldeerproject. Toen alles in elkaar zat en hij door mij wel 100 keer gecontroleerd was, moest natuurlijk de stekker in het stopcontact. Dat heb ik - voor 1 gulden 'gevarengeld' - aan mijn stiefbroertje uitbesteed... Gelukkig werkte hij meteen prima! Jaren plezier heb ik ervan gehad bij het luisteren naar radio Luxemburg en Veronica...
Na de hernieuwde kennismaking met de Amroh Fidelio een paar jaar geleden, volgde de aanschaf van een aantal Philips versterkers, waaronder de 'HF' zelfbouw reeks. 
En omdat elke versterker een 'bron' en een luidspreker nodig hebben om te kunnen functioneren, ook een flink aantal tuners en luidsprekers (w.o. de beroemde Philips 9710, ook al zo'n technisch lustobject uit de 60er - 70er jaren...). Zodoende is 'praktisch' elke versterker direct speelklaar, zonder elke keer kabels te hoeven omsteken.
Meer dan eens 'kreeg' ik bij de aankoop van één toestelletje het aanbod om meerdere radio's of en/of versterkers over te nemen. Vaak was de eigenaar overleden en zijn 'troetelkinderen' bleven verweesd achter bij zoon of dochter. Die vinden meestal een goed huis voor hun vaders bezit dan belangrijker dan de verkoopprijs... Hoewel er natuurlijk wel voor werd betaald leverde dat een aantal maal 5 tot 9 radiootjes in één koop op. Tja, en dan gaat het snel, waar laat je die dan? Om te beginnen door een flink aantal boeken (die je al 30 jaar niet meer ingekeken hebt) naar de kringloop te brengen. Op (bijna) alle planken staan nu dus radio's. Verder wordt nu de logeerkamer omgebouwd tot 'mini-museum' De huiskamer dient dan - gelukkig - niet meer als expositieruimte.
Momenteel bezit ik zo'n 70, meest kleine, Philips buizenradiootjes en ca. 30 buizenversterkers van Philips, Amroh, Geloso, Multitone, van der Heem, Multiper, Dynaco, Saba en Lafayette.
Mijn bezoek aan Walter nam bijna een hele dag in beslag. En bestond uit een toer door zijn tot de nok toe gevulde huis. We bekeken en beluisterden radio's, versterkers, setjes. Snuffelden in dozen met nog af te maken projecten. En luisterden naar zijn *kuch* huiskamer-setje... Man, teveel om op te noemen en allemaal reuze uitputtend. Tussendoor werd er onder het genot van een heerlijke lunch luid gekakeld over ouwe meuk, de tijd van vroeghur en hoe het toen zoveel beter was. En zow...
Toen ik ruim tegen het avondeten in 'La Soep' stapte om huiswaarts te keren werd het me duidelijk dat het oude Philips buizen setje van Bob hier een goed adres gevonden heeft!