Onlangs konden knutselmaatje André en ik elkaar feliciteren, André had alle print lay-outs van de serie mengpanelen voor zelfbouw van Philips uit de jaren 1970/1980 in Sprint-Layout format herontworpen!
Dit was voor Eli natuurlijk voldoende reden om in 'La Soep' met gepaste spoed naar de woonplaats van André te crossen. Alwaar op tafel een aantal op A4 afgedrukte print lay-outs en nog wat ander spul lag uitgestald. Met een breed grijnzende André ernaast... de lay-outs stuur ik je wel per email
verzekerde hij mij... kun je die in het overzicht erbij plaatsen
.
Etsen
Nu is het meestal zo dat ons gekakel, dat doorgaans meerdere uren in beslag neemt, door van alles en nog wat wordt onderbroken. En ook ditmaal bleek dat knutselmaatje ook druk met iets anders was geweest. Op tafel ontwaarde ik een tweetal half afgemaakte printplaatjes waarvan het etsen duidelijk niet echt soepeltjes was verlopen. Eentje was het resultaat van het gebruik van de bij menig zelf-etser bekende 'strijkmethode' zo gaf maatje aan. Even voor de nu glazigkijkende kijkbuislezertjes: dit is een methode om met behulp van een printer, bij voorkeur een laserjet of een kopieermachine, de op (foto)papier afgedrukte printlay-out met een strijkbout
op de koperzijde te 'strijken'. Het is de bedoeling dat na het verwijderen van het papier de zwarte inkt op de koperzijde achterblijft en zodoende het koper bij het etsen beschermd.
Nou, en dat was dus niet helemaal goed gegaan.
Wat vaak gebeurt is dat de randen gaan 'rafelen'. Ook komt het voor dat koper op plekken waar net even te weinig toner is gedeponeerd tijdens het etsen wordt weggevreten. Dit laatste zou je met geleidende verf wel kunnen retoucheren maar of dit ook op de lange termijn een goede oplossing blijft is maar de vraag. In ieder geval ziet het er op zijn minst erg slordig uit en dat is een echte zelfknutselaar natuurlijk zijn, of haar, eer te na!
Gevalletje afgekeurd zo zag ik, aan de zwarte toner banen waardoor wat Epoxy leek te schijnen. Nee, dan ziet die andere print, die traditioneel ge-etste er een stuk beter uit!
Toch?
Ehhh nou,... die is niet traditioneel, dus met fotogevoelige printmateriaal, gemaakt
zo liet maatje me weten terwijl hij een blauwige folie uit een kokertje tevoorschijn haalde... De folie is niet nieuw meer en daarom is het printje niet echt goed gelukt maar het was dan ook een experiment.
Lekker modern!
Natuurlijk ken ik van vroeghur de fotolak uit een spuitbus die op de koperzijde van gewoon printmateriaal wordt gespoten. Maar dat liep bij mij altijd uit op geklieder. En op plekken op de print waar teveel of juist weer te weinig lak was gespoten. Met eigenlijk hetzelfde resultaat als bij de strijkmethode: plekken waar bij het etsen teveel of juist te weinig koper werd verwijderd en rafelige randen of gedeeltelijk weggevallen spoortjes.
Maar fotografisch plakbaar plastic?.. daar had ik nog niet van gehoord...
oké, toegegeven, in werkelijkheid bestaat het materiaal, ook wel 'photosensitive dry film' genaamd, uit drie lagen. Een fotografische laag, die aan weerszijden door een laagje af te pellen plastic wordt beschermd en op het kopermateriaal moet worden geplakt (lamineren) nadat een van deze beschermende lagen is afgepeld. Dat laatste valt nog niet mee trouwens maar maatje André had hiervoor een zeer patente remedie: plakband plakken op één zijde waarmee je de beschermende laag zo kan los trekken. Man, wat een moderniteit! hier,.. mag je meenemen
terwijl maatje me een stukje van de folie in mijn hand drukte. Enne, vergeet de printen niet,.. voor je artikel...
.
Tja mensen, een bezoek van Eli is niets waard als ie niets weet te scoren!
Toch?
Op tafel lag ook nog de tekst van een nog op te stellen bouwbeschrijving die betrekking had op een voor mij onbekende mengeenheid zo viel me op. Het ging om een bufferversterker met als type aanduiding NL 6915. Vreemd, dacht ik nog, ik ken alleen de R6915... Klopt als een bus natuurlijk,.. ben ik dan geneigd te schrijven want het printontwerp is dat van een 24 volt audio buffer voor gebruik vóór bijvoorbeeld een volgversterker als hiervan meerdere (parallel) in een Philips zelfbouw mengpaneeltje op dezelfde audiolijn worden ingezet. De buffer moet voorkomen dat mono schakelen van het audiosignaal in de ene volgversterker leidt tot een mono output van een andere volgversterker en wordt in een aantal Philips publicaties als zelfbouw projectje beschreven. Een print mag je er zelf voor bedenken, en dat had knutselmaatje dus gedaan en er tegelijk een logisch klinkende type aanduiding voor bedacht!
Tja en dan kan Eli natuurlijk niet achterblijven en daarom heb ik voor deze eenheid, gebruikmakend van de door maatje aangeleverde tekst, een net echte Philips bouwbeschrijving geknutseld. Inclusief logo's.
Zo, nu hij weer!