Onlangs liet internetmaatje Suretrak aan Eli weten druk te zijn geweest met het 3D printen van zijn Revox NAB adapters van het type 'kelk'. En dat ie, omdat ie de beroerdste niet is en omdat ie weet wat voor een zeikerd doordrammer *kuch* 'professional' Eli is, ook meteen even een leuke beschrijving van dit projectje in de vorm van een PDF bestandje voor op mijn webstek had gefabriekt!
Gemak dient immers de mens. En zeker Eli!
Voor allerlei nu glazig kijkende kijkbuislezertjes wat uitleg over NAB adapters en kelken: voor zover ik heb kunnen nagaan staat NAB voor National Association of Broadcasters en dit is een handelsassociatie die de belangen van radio en televisie broadcasters in de USA behartigd en hiertoe 
verschillende standaarden heeft opgesteld. In het geval van de NAB adapters omdat destijds tussen geluids- en uitzend-studio's veel opnames op verschillende open-reel bandsystemen werden uitgewisseld. Om aan het woud van verschillende bevestigingen een eind te maken werd een standaard grootte van het gat in het midden van de spoel van een bandrecorder afgesproken. NAB adapters zijn dus bedoeld voor het, doorgaans m.b.v. de trident methode, bevestigen van spoelen op bandrecorders. Het merk Revox gebruikte op haar bandrecorders mooi in metaal of aluminium vormgegeven 'kelken' die vervolgens door velen tot een optische standaard werd verheven.
Tot zover het educatief momentje, aan de linkerkant kunnen liefhebbers verschillende internet verwijzingen raadplegen.
Nu weet iedere hobbyist natuurlijk ook wel dat zo'n verslagje achteraf al snel de indruk geeft dat alles lekker soepeltjes is verlopen maar dit in werkelijkheid bijna nooit het geval is. Bij 3D printen, zeker als amateur, loop je tegen allerlei zaken aan, zeker in het begin, die eerst verkeerd gaan en waar je van moet leren. Ervaring heet dat, oftewel gedestilleerde ellende...
schreef Suretrak in zijn toelichting waar ik om had gevraagd.
Want ja, dat is voor Eli, buiten het verslag, dé kers op de taart: het avontuur,.. het verhaal achter het resultaat. Nou, en een verhaal heeft Suretrak! Er waren wel een paar puntjes...
Ten eerste het ontwerp, tekenen in Sketchup en zeker in een oude versie levert de nodige uitdagingen op. Vooral de maatvoering in relatie tot krimp van het PLA, printmateriaal. De eerste resultaten paste niet echt lekker op de spoelschotel van bijvoorbeeld de Revox maar wel weer op die van een Philips bandrecorder.
Vervolgens heb ik vreselijk getobd met de cirkels in sketchup, en laat nou bijna alles rond zijn aan die adapters. Een cirkel in Sketchup bestaat uit een maximaal beperkt aantal lijntjes. Als je een schijf tekent wordt de boven- en onderzijde dichtgemaakt met een vlak. Als je op dat vlak een rand maakt zoals op de onderring, dan wordt het snijvlak door Sketchup bepaald. Hartstikke mooi zou je zeggen totdat je die rand gaat kopiëren en draaien, dat gaat niet goed, kan ook zijn dat ik het niet goed doe maar daar ga ik in eerste instantie nooit vanuit!.. Het gevolg is dat het dichtingsvlak niet meer juist is bepaald ten opzichte van de cirkel (wat eigenlijk geen cirkel is). In Sketup ziet dat er allemaal nog prima uit, maar na de export (naar STL file) vertelt je printerprogramma dat het vlak niet dicht is en kan je terug naar de tekentafel. Dat heeft wel even wat tijd gekost voordat ik dat goed door had en voor elkaar had.
Maar er zijn nog veel meer dingen die je in je enthousiasme over het hoofd kunt zien: toen de eerste was getekend en geprint kwam ik er achter dat het 'vastdraaien' van de adapter linksom ging... Dus de heleboel spiegelen en opnieuw printen in een 'rechtsom' variant.
Ja, en verder? Suretrak had nog wat last van een verstopte nozzle gehad niet echt interessant maar wel weer even mee zoet geweest. Ook dat hoort bij 3D printen.
aldus Suretrak. Wel had hij nog een opmerking over advies en uitleg
door internetbronnen: de kwaliteit van dergelijke informatie kan nogal verschillen. Als je niet oplet zit je 20 minuten naar een wauwelende Amerikaan te kijken en weet je aan het eind nog niks!
, goed opletten dus!
Interessant is natuurlijk de vraag of je zoiets kunt vermarkten. Er zijn vast wel bandrecorderliefhebbers zonder 3D printer die ook interesse hebben in zo'n setje. Er wordt immers vandaag de dag van alles dat met zo'n ding is geprint aangeboden. Je komt ze, zij het in simpele vorm zonder klem mechanisme, op digitale marktplaatsen wel tegen maar deze zien er over het algemeen niet uit vindt Suretrak. En ook valt de tijd die je nodig hebt voor het printen van een setje, in het geval van Suretrak een dikke 24 uur, nogal tegen. Je hoeft uiteraard niet 24 uur naast je printer te zitten maar toch...
Op mijn vraag of er nog wat te verbeteren was, de befaamde 'lessons learned', kreeg ik een lijstje met verbeterpunten toegemeeld:
1 Positioneer nokjes / kenmerk op binnenring en tussenring voor eenvoudigere montage en exacter samenstellen van de ringen
2 Tussenring en kelk samenvoegen om in 1 keer te printen
3 Alternatieve kelk ontwerpen
4 Een constructie (reliëf) verzinnen om de tussenring beter te borgen in geklemde stand
Het project is dus nog (lang?) niet af. Wordt zeer waarschijnlijk dus vervolgd beste kijkbuislezertjes!
Bijgesloten PDF bestand, en foto's afkomstig hieruit die op deze webstek zijn gepubliceerd, zijn eigendom van Suretrak - (Dick Baerveldt) © 2021