In 2021 kreeg Eli van André Pauptit wat oude Philips spulletjes die hij nog had liggen in de mik gestouwd. En tja, daar zegt Eli dan natuurlijk geen nee tegen! En dus werd er snel per e-mail overlegd hoe die spulletjes bij Eli te krijgen. Afijn, van onze digitale ontmoeting heb ik destijds in een *kuch* artikeltje uigebreid verslag gedaan. En de verwijzing hiervan kun je links in dit scherm raadplegen.
Tijdens ons contact bleek dat André Pauptit in 1979 bij Philips in Eindhoven als ontwikkelaar onderdelen pakketten werkzaam was geweest. En óók dat hij bij Philips was terecht gekomen omdat hij toen voor het blad Elektuur een serie artikelen over de Simple Cost effective zelfbouw Micro Processor oftewel SC/MP van National Semiconductors had geschreven. Deze artikeltjes waren aanleiding om ook een artikel te schrijven over de 2650 μP van Philips en zodoende kwam André regelmatig over de vloer bij het Philips Elcoma Application Lab. Het was hier dat hij van alles te horen kreeg over de door Philips op de markt te brengen G7000 spelcomputer.
Gamecomputer geschiedenis
Even speciaal voor de nu glazig kijkende kijkbuislezertjes: de geschiedenis van gamecomputers begon in de jaren 70, toen de eerste thuiscomputers op de markt kwamen. Deze apparaten hadden zeer beperkte grafische mogelijkheden en waren voornamelijk bedoeld voor het uitvoeren van eenvoudige taken zoals tekstverwerking. Toch werden ze ook gebruikt voor het spelen van eenvoudige spellen. Het werd toen duidelijk dat er een markt was voor specifiek hiervoor ontwikkelde apparaten. De Philips G7000 is een home-videogameconsole die in 1978 in Europa, net na de lancering van de 2600 door concurrent Atari, onder de naam Philips Videopac G7000
werd verkocht. Deze G7000 was oorspronkelijk ontwikkeld door Magnavox, een dochteronderneming van Philips, en werd in de Verenigde Staten uitgebracht als de Magnavox Odyssey². Dit was de opvolger van de Magnavox Odyssey, uit 1972, en dit was weer
de eerste commerciële spelcomputer ter wereld.
In de jaren erna werden er verschillende nieuwe gameconsoles uitgebracht, waaronder de Nintendo Entertainment System (NES) en de Sega Master System. Deze consoles brachten geavanceerdere graphics en geluid naar de huiskamer en boden een grotere variatie aan spellen dan ooit tevoren. In deze periode ontstond ook de populariteit van handheld gameconsoles, zoals de Game Boy van Nintendo.
In de jaren '90 werden de graphics en geluiden van gameconsoles steeds beter en werden er steeds meer 3D-games uitgebracht. De lancering van de Sony PlayStation in 1994 was een belangrijk moment in de geschiedenis van gamecomputers, omdat het de eerste console was die gebruik maakte van CD-ROMs als opslagmedium, wat het mogelijk maakte om veel meer data op te slaan dan bij cartridges.
Sinds die tijd zijn er steeds meer gameconsoles en -platforms op de markt gekomen, waaronder de Xbox van Microsoft en de Wii van Nintendo. Ook zijn er steeds meer online gaming-platforms ontstaan, zoals Steam en Origin, waarmee gebruikers spellen kunnen downloaden en spelen op hun computer of console. Vandaag de dag is de game-industrie in niets meer te vergelijken met die uit de beginjaren. Het is nu één van de grootste entertainmentindustrieën ter wereld die zich continu blijft ontwikkelen met nieuwe technologieën zoals virtual reality en augmented reality.
Terug naar die Philips G7000
Dit was een 8-bit console met een processor die was gebaseerd op de Intel 8048. En had een aantal functies die uniek waren voor de tijd, waaronder een toetsenbord dat kon worden gebruikt om spellen te spelen en om programma's te programmeren en uit te voeren. De console had weliswaar beperkte grafische mogelijkheden en kon slechts 4 kleuren weergeven, maar had al wel een ingebouwde geluidschip en luidspreker.
Contact
In het *kuch* artikeltje dat ik in 2021 publiceerde, stelde André Pauptit dat Philips Oostenrijk, vanwege de ervaring die men daar had met videosignaal omzetting naar Europese VCR normen, de Europese product ontwikkeling van de G7000 voor haar rekening nam. En het was hierom dat Andrea Panchetti uit Italië contact met mij opnam. Hij was er altijd vanuit gegaan dat de G7000 van voor tot achter een Amerikaans ontwerp was. Even over Andrea: hij werkt samen met de Cattolica university in Milaan en blogt op verschillende plekken op het Wilde Wijde Wep over oude gameconsoles.
I'm an independent researcher and a content creator, specialized in writing essays and articles relating to the history of video games and personal computer evolution. My main focus is the history of gaming in Italy, my native country.
zo stelde hij zich aan mij voor. I created my first website/blog about this topic in 2007, Quattro Bit, as an archive of personal reviews/essays in order to support local studies in videogame history. For the same purpose, I published there an in-depth series of interviews with experts and people involved in video games programming and publishing.
Quattro Bit became during the years one of the most important and cited primary sources for academic and scientific studies about the history of gaming in Italy. In 2022 I decided to change the project and turn it into a more "up-to-date" and responsive newsletter on Substack, in order to spread knowledge and get in touch with researchers, followers and users.
En dan gaat zo'n e-mailwisseling voordat je het weet alle kanten op. Over hoe leuk André Pauptit het vond, toen ik hem vroeg of hij het goed vond dat ik zijn e-mail adres aan Andrea zou doorgeven, dat er nog steeds geïnteresseerden zijn voor deze verre historie.
Want leuk is het!
Ontnuchterend
Als we vandaag de dag een kijkje nemen op het Wilde Wijde Wep dan vind je over ouwe gameconsoles binnen no-time talloze websites en video's. En bij luitjes die die tijd hebben meegemaakt komen dan herinneren boven. Zo ook bij mij. Als spelletjesspeler en later een beetje als knutselaar en tijdens mijn tijd in de Game publishing in de jaren '90.
Je zult je wellicht afvragen wat ik nu precies met dit *kuch* artikeltje mot... Ach, noem het weemoed. Dat gevoel van lichte droefheid of melancholie dat wordt veroorzaakt door het verlangen naar momenten die voorbij zijn. En de realisering dat het moment toen, zo het lijkt nu wel, minder op waarde werd geschat dan nu, als ik erop terug kijk. Jezelf ontnuchterend realiserend dat die momenten, die tijd, nooit meer terug zal komen.