Allemaal grrroen, op het balkon, binnen.

T'wordt bijna traditie in huize Eli om in het begin van het jaar een bak vol geurende hyacinten, narcissen en weet ik veel wat nog meer, naar binnen te karren.

En omdat een leuk experiment nooit weg is wordt er (weer eens) met wat net onluikende bloemenbollen en grond afgeklooid. Het recept dit jaar is simpel, zoek een leuke schaal, hoeft niet te diep te zijn maar toch wel minimaal 5 centimeter. Het liefst eentje zonder afwatergat onder in de bodem. Je kunt deze dan mooi op een tafel plaatsen.

Scoor bij de plaatselijke bloemenman, die je natuurlijk steunt door niet bij een tuincentrum te kopen, een paar bakjes met hyacinten, verschillende kleuren narcissen, blauwe druifjes en wat er al niet meer aan bolgewassen te vinden is. Thuis aangekomen voorzichtig de bolletjes uit de op zijn kop gehouden bloempotjes schudden. Let hierbij op de 'neuzen' niet te beschadigen! Klop zoveel mogelijk grond af. Bij de hyacinten mag je rustig wat wortels eraf scheuren en plaats het spul vervolgens in de schaal.

Je kent ze wel, van die PVC pijpen met gaten erin en een half platte achterkant die je tegen een muur kunt hangen en waarin allerlei bloeiende plantjes zijn gepoot. Het enige wat je na aanschaf hoeft te doen is die dingen op een lekkere lichte plek ophangen en regelmatig water geven. En natuurlijk toekijken hoe de plantjes erin groeien bloeien!

Omdat Eli een hekel heeft aan het weggooien van dingen die nog goed zijn en omdat ie altijd wel in is voor een *kuch* experiment is ie een paar jaartjes zoet geweest met prakkedenken om deze dingen te kunnen hergebruiken. Da's immers vandaag de dag hip... En groen!

Kijk daar wordt een mens nu vrolijk van! Waarvan? Nou, van een bak vol heerlijk geurende hyacinten! Tenminste, ikke wel...

Een weekje geleden wist Eli een 12 tal hyacinten voor bijna nop te scoren. 12 Blauwe en witte die heel mooi in de schaal hun plekkie vonden die ie een jaartje of wat geleden speciaal voor een voorjaarsveldje hyacinten, blauwe druifjes en narcissen had aangeschaft. Oké, toen viel het resultaat ietwat tegen maar ditmaal had Eli een snood plan uitgebroed dat gewoon niet kon mislukken!

In plaats de bolletjes zelf in een bak op te potten kocht ie gewoon kant en klare plantjes! En plempte deze over in de schaal. Hij hoefde er alleen nog maar af en toe een beetje water bij te doen! Je gelooft het niet, maar een kind kan de was doen...

Toen ik vanmorgen met lief naar het centrum vertrok om daar te kunnen markten zagen we em daar zomaar ineens. Op een steenworp afstand van de bushalte. Een heksenkring van geschubde inktzwammen. tenminste ik denk dat het die soort was... Een deel van de zwammen was al aan het verslijmen terwijl anderen net de hoed begonnen te openen.

Als kleine Eli was ik gefascineerd door de verhalen die over de oorsprong ervan de ronde deden. Ik groeide namelijk op niet ver van een veenbosje waar het barste van de witte wieven die, zoals ik nu weet, uit niets anders bestaan dan uit slierten mist die aan je blijven plakken. Midden in een gebied waar Sinte Maarters met een kaars in een suikerbiet de zandweg waaraan wij woonden langsgingen... En die zo afgelegen was dat Sinterklaas er pas vroeg in de ochtend van de zesde december aan kwam.

Terwijl ik de foto maakte moest ik zomaar aan die wieven denken en vroeg ik me af waar ze zijn gebleven.

Dag lief spinnetje,
met je lange, harige poten!
Ik raak je even aan,
en krijg de bibbers...
Je bent zo groot!
Als ik je mep met mijn schoen
ben je dood.
Zal ik dat doen?
Lekker onder mijn schoen?
Nee, ik laat je zitten.
Je hangt daar zo mooi!

bron

Als er een kruidenrekje voor het balkon moet komen wordt het hele Wilde Wijde Wep, inclusief alle donkere hoeken en gaten erin, afgestruind naar een passend model. Want ja, het balkon heeft bescheiden afmetingen.

Uiteindelijk is de oplossing simpeler dan gedacht. Al wat er aan te pas komt zijn wat metalen buizen en wat montage materiaal. En kunnen de plantenpotjes worden opgehangen...

Eli zit deze dagen, in een uiterst genante positie, thuis met zijn been omhoog. Knie problemen... en da's lastig met lopen. Zo op de manier, dat als ie loopt ie dat doet, als had ie een houten poot. Je weet wel, ietwat strompelend.

Gelukkig had ik een paar dagen geleden, bij de bloemenman, voor een paar euro, een drietal bosjes tulpen gescoord. In verschillende kleuren. En ondanks dat ze alle drie verschillend van lengte waren heb ik ze toch , gezellig samen, met z'n allen op de vaas gezet.

En zie ze daar nu eens staan, dan kun je wel blijven kniesen (ehhhhh....) maar hier word je toch vrolijk van..?

Vanmorgen toen ik, je weet wel, in zo'n typische weekendhouding op de bank, én met de voetjes op tafel, het ontbijtje naar binnen zat te werken. Zag ik iets in mijn linkerooghoek. Op de reling van het balkon. Iets met zwart en wit. Bezig bij de bloempot waar de restanten van de zomerplanten zich aan het leven proberen vast te klampen...

Het was een ekster. Waarschijnlijk eentje van de familie die in onze buurt woont. Ik neem dat even aan want herkennen doe ik ze niet. Tijdens hartje winter zie je trouwens de ouwe lui niet maar de rest van het jaar beschouwen ze onze buurt zo'n beetje als hun eigendom. Ze nestelen dan altijd in een populier op een steenworp afstand van mijn balkon. Meestal in hetzelfde nest. Ze hebben nogal een naam bij de buurtkatten die in de zomer door de hele familie achterna gezeten worden. In dat jaargetijde laten zelfs de halsbandparkieten, waarvan er hier toch enkele tientallen van rondvliegen, het wel uit hun hoofd om bij de familie ekster, en dan in het bijzonder bij de jongelui, in de buurt te komen.

Die ekster dus, was bezig met iets, ik kon niet zien wat, behalve dat het wit was, in de bloempot te proppen. Na wat duw werk zat 'het' er in en werd er nog wat stukjes plant overheen getrokken. En na een korte inspectie besloot de ekster kennelijk dat de zaak wel snor zat want nadat ie mij nog even leek aan te kijken vloog ie weg. Om vervolgens niet meer terug te komen. Nou, je snapt natuurlijk dat Eli hiervan gelijk het zijne wilde weten . En dus toog hij vergezeld van de Chinees op sandalen het balkon op. Voorzichtig schoof ik de bedekking opzij. Wat zou er liggen? Een zilveren ring? Een armbandje?

Een stukje witbrood... dat was het dat de ekster met zoveel zorg in de bloempot had weten te verstoppen.

Man man man dat heeft geduurd zeg! Maar eindelijk... eindelijk konden vandaag op een beetje christelijke wijze barbecuen. Je weet wel, met die elektrische Chinees.

Toegegeven, er was een paar weekjes geleden ook een dagje dat het zou kunnen. En we stonden toen ook op het punt om die Chinees de kast uit te trekken. Toen plots één of andere debiel het nodig vond om een balkon lager lekker traditioneel te gaan zitten barbecuen...

Klasse idee, dat gehannes met aanmaakblokjes waar de hele buurt de moord van stikt. Om nog maar te zwijgen over de rook... Ja beste kijkbuislezertjes, je hebt er bij zitten!

Maar goed, dit keer konden we lekker CO2 neutraal met speklapjes, hamburgertjes, vette worstjes en uitjes enzow aan de slag...

Verleden jaar hebben we em gekregen. Van zo'n hypotheek verstrekker. Je weet wel, als cadeautje omdat we niet ergens anders onze hypotheek hadden ondergebracht. Toen onze nieuwe rentevaste periode inging en nèt voordat de banken ècht goed onderuit gingen.

Een appelboompje in een pot, kennelijk als symbool bedacht voor het hebben van een appeltje voor de dorst...

Hij stond er het hele najaar. Of moet je 'het' schrijven? Ik bedoel, de bloemen van de appel zijn tweeslachtig. Nauwelijks blad. Maar ja, maar wat verwacht je ook van zo'n armetierig ding bedacht ik me. Gekregen van een... ik durf het amper te schrijven.. fi-nan-cièle instelling. Het zal dus wel niks worden, dacht ik. En daarom blijf je dus maar mooi van de winter waar je staat, op het balkon! Je bevriest maar! En die vage witte pluis op je takken kun je ook steken waar de zon niet schijnt.

Zakkenvuller!

Eerder deze week zag ik een knopje op één van de takjes. Maar vandaag toen ik even op mijn gemak de troepen op het balkon inspecteerde, zag ik in een paar potjes wat klein leven in de vorm van minuscule blaadjes. Terwijl die armoedzaaier van een appelstronk met zijn eerste ontluikende bloem stond te pronken!

Wat nou crisis?

Misschien wel voor de laatste keer dit jaar konden lief en ik nog eens lekker ouderwets 'balkonhangen'. Ondanks dat het weer niet al te best is kunnen wij op ons balkon, zo lekker in de luwte, nog even van een late versnapering genieten.

Het zal nu niet lang meer duren of de bloemen en planten zullen hun kopjes laten hangen en hun blaadjes bruin laten worden.

Zij verdorren anno 2012, op 9/11, wachtend op de herfst...

Deze ochtend regende het weer eens...

Net zoals gisteren trouwens, ook toen viel de regen met bakken uit de lucht en onweerde het zelfs. Weinig balkonweer zou je zeggen maar aangezien er nauwelijks wind was bleef een groot deel van het balkon gewoon lekker droog. En koud was het ook niet. Vandaar dat lief en ik deze morgen besloten het ontbijtje buiten te eten. Je weet wel, zo eentje met een eitje, en een paar stukjes vers gebakken brood. Waarvan één belegd met radijsjes, de ander met een plakje kaas en tomaat. En met een paar worstjes natuurlijk. Die mogen absoluut niet ontbreken. En dan niet van die Hollandse knakworsten met zo'n papieren smaak, maar echte Poolse. Bestaande uit rund en varkensvlees en waar het vet uit spuit als je met je vork erin prikt...

Het is de laatste maanden weinig groeizaam weer geweest. De tabaksplantjes van Joop van de Geuzenpartij hebben de paar dagen zon op het balkon niet overleefd. Gelukkig had ik bij de eerste poging slechts een derde van de inhoud van het zakje zaad dat Joop mij had gestuurd gezaaid. En dus kon ik een weekje of anderhalf geleden met een deel van de rest een tweede poging ondernemen. De zaailingen hiervan zijn inmiddels een paar millimeter groot.

De blauwe druif is vanwege de late nachtvorst het grootste deel van de twee ranken kwijt geraakt. Maar gelukkig loopt de laatste knop die ik hierop over had uit. Met een beetje geluk kan ik deze behouden en kunnen we aan het eind van het jaar toch nog een paar trosjes oogsten.

Nee, op het balkon is het slechts zelden goed toeven. Het meerendeel van de tijd regent het of staat er een ronduit koude wind. Dit wordt zoals het er nu uitziet helemaal geen goed balkonjaar. tenminste niet bij mij. De pot met de wilde wingerd is nog kaal. Het lijkt erop dat deze de strijd heeft opgegeven. Alleen de ouwe tweejarige rode geranium en stek van de roze variant brengen met de gekochte viooltjes die nu de bloembakken vullen wat leven in de brouwerij...

Vanwege het mooie weer de laatste dagen kreeg lief het op haar heupen. Oké, toegegeven, ze was er al eerder over begonnen maar vandaag moest hét gebeuren. Het uitzoeken van nieuwe... ehh hoe het zoiets?...oh ja, stoelhoezen (or whatever). Na eerst een momentje naar hoezen á la 35 euro per stuk te hebben gekeken besloten we de Blokkers en de Xenoses eens te bezoeken. Je weet immers maar nooit, misschien hadden zij wel wat. Want ja, het gaat eigenlijk om niets meer dan een lapje stof rond een tuinstoel. Toch? En niet dat we geen tuin hebben maar een balkon, het is iets van 5 vierkante metertjes, maar dat doet hier niets aan af. Toch?

Man man man, hoe lang kun je naar iets geschiks lopen zoeken... En je gelooft het toch niet maar in de eerste en de beste Blokker vestiging vonden we precies wat we zochten. De knul die ons hielp excuseerde zich ervoor dat het zijn eerste werkdag was maar dat mocht onze pret niet drukken. Binnen no-time droegen we vier stoelhoezen voor een prikkie de zaak uit.

Thuisgekomen bleek dat we voor die 35 euro iets te enthousiast waren geweest. Wat was het geval? Het betroffen hoezen voor stoelen met extra hoge zittingen. En ja wie heeft dat vandaag de dag nog? Weet ik veel, interesseert mij geen zak, maar wij in ieder geval niet. Nu raak ik van dergelijke miskopen meteen in alarmfase 3, maar lief bekeek de zaak eens. En na een half uurtje toverde zij stoelhoezen met extra dikke stoelzittingen te voorschijn! Vraag me niet hoe ze het deed.. iets met naald en draad.

Man, deze zomer wordt een top jaar wat betreft balkonhangen! Ik zweer het je!

Een paar dagen geleden tijdens het boodschappen doen kocht ik een paar bosjes rozen. Niet te groot en niet te klein. Drie bosjes voor vijf eurotjes. Gewoon om gedurende het weekend iets fleurigs in de vaas te hebben staan.

Nu doen rozen het meestal maar een paar dagen goed is mijn ervaring. Het lijkt wel dat het niet uitmaakt hoe duur of hoe goedkoop ze zijn, ik snijd ze kennelijk altijd nét verkeerd af. Althans volgens de bloemenman...

Nu wil ik geen reclame maken maar sinds ik in de super van die vloeibare snijbloemenvoedsel van een bekend merk heb gekocht en die erbij doe in plaats van die door de bloemenman meegeleverde zakjes poeder kunnen we in huize Eliveld geregeld langer van de blommen genieten. Ze bloeien trouwens ook uitbundiger lijkt het wel, en deze drie bosjes leveren een werkelijk schitterende vaas bloemen! Man man man.. dat is pas een pot vol blommen!

Na dit weekend een wijnproeverij én daarna een avondje Haarlem Jazzstad te hebben meegemaakt is het zaak vandaag even lekker uit te rusten. Man, wat een festival van smaken was die proeverij zeg... en wat sloot die goed aan op dat festival van klanken! Dit jaar is het festival wel erg goed georganiseerd en hadden we niet zoals voorgaande jaren dat geneuzel met muntjes als je een lekker biertje of een roséetje voor lief wilt scoren. Over de toonbank gingen gewoon ouderwetse pegels en daarom struikelde je werkelijk over de tapjes. Er stonden er in tegenstelling tot vorige jaren genoeg! Ja mensen zo hoort het, laat de middenstand zelf de podia en de horeca verzorgen en de gemeente de veiligheid en de faciliteiten. Echt prima geregeld dit jaar en een geslaagde avond!

Om 'the day after' maar even in de (wijn)sfeer te blijven, op het balkon staat dit jaar een blauwe druif. Soort weet ik niet maar blauw is die zeker! De druifjes ervan dan hé?. En wat erg leuk is dat het eerste jaar met drie, jawel 3, trossen gelijk bingo is, natuurlijk. Nou ja en die waren vandaag dus rijp... (en zo op ;-).

Het heeft even geduurd maar uiteindelijk, na vier maanden, bloeien mijn gestekte geranium planten. Vier potten met in totaal 11 plantjes meneertje!

Echt wetenschappelijk onderbouwd is het natuurlijk niet maar afsnijden nét onder de derde knoop en in een reageerbuisje vol met water zetten levert het snelst een fiks wortelgestel op. Je zou ook een smal glas of iets dergelijks kunnen proberen natuurlijk.

In ieder geval toen het wortelgestel zowat het reageerbuisje uitgroeide heb ik een stek in zo'n plastic (koffie)bekertje met water gezet. De eerste dag heb ik daar wat grond bijgegooid en vervolgens iedere drie á vier dagen weer een beetje. Uiteindelijk houd je dan een prutje over en dat gaf ik pas weer water toen de grond echt weer droog was. Eens in de twee weken met wat vloeibare mest bijgemengd. Voordeel van deze methode is, zo heb ik bedacht - maar ik kán er natuurlijk naast zitten... is dat hierdoor tijdens het verpotten de worteltjes niet beschadigen!

Tjonge, dat balkon groeit straks nog dicht met al die geraniums! Trouwens nu we het er toch over hebben? Geranium...iemand?

Met de gekloonde gestekte geraniums, je weet wel die van begin dit jaar, gaat het prima. Twee van de drie oude moederplanten die ik destijds zo genadeloos onder handen heb genomen bloeien nu alsof hun leven ervan af hangt.

Man wat een bloemenpracht!

De witte geranium is helaas dood gegaan maar de roze en vooral de rode plant heeft een groot deel van de balkontafel in bezit genomen. In totaal meer dan 30, jawel!, derrrrr-tig bloemen! Het meerendeel van de bloemen is trouwens wel rood. Het zal me niet verbazen als iemand me vertelt dat raszuivere geraniums rood zijn...

Van mijn helemaal zelf gestekte geraniums kon ik er vandaag 11 verpotten en een lekker zonnig plaatsje op het balkon geven.

Je weet vast nog wel dat ik een tijdje geleden besloot mijn geraniums te gaan stekken. Als een semi-wetenschappelijk experiment heb ik toen van iedere kleur die ik had, rood, roze en wit een aantal stekken gesneden. Nadat de stekken in een schaaltje met water met wortelen waren begonnen heb ik deze in plastic bekertjes overgeplaatst. Hierin werd iedere week steeds een beetje meer grond gedaan zodat na verloop van tijd de stekjes in een bakje met grond stonden. Twee stekjes hebben het niet gehaald en voor wie het heel, maar dan ook echt héél graag wil weten: beiden waren boven de derde knoop geknipt!

Onder het genot van iets koels controleert Eli zijn gestekte geraniums. Je weet wel, die van een paar weken geleden. Een aantal heb ik vanuit de schaal in reageerbuisjes geplaatst.

Opvallend is dat de stekjes die kort op de knoop zijn afgesneden echt supersnel een fikse wortelbos hebben aangemaakt. Alle anderen, ik had er een paar boven en onder de knoop afgesneden, doen eigenlijk maar heel weinig. Vanwege de temperatuur s'nachts durf ik het nog niet aan om de stekjes buiten in een bloembak te plempen. Nog even afwachten dus...

Ik had van verleden jaar nog een aantal geraniums overgehouden en liep al langer met het idee rond om die te stekken. Na wat gegoegel op het Wilde Wijde Wep bleek dat er verschillende tijdstippen en methodes waren. Je kunt die dingen stekken in het najaar maar ook in het voorjaar... afsnijden onder of op de knoop...in water plaatsen of in grond... Tja beste kijkbuislezertjes dit riekt weer naar zo'n wetenschappelijk lekker onverantwoord experiment! En je weet natuurlijk al wie daar als de kippen bij is! .. Toch?

Ik heb een schaaltje met tape verdeeld in een soort van.. eehhh vierkant rooster en volgekieperd met water en heb verschillende toppen van de geraniums op of net boven de derde knoop afgeknipt en er in gezet. Het schaaltje heeft een lekker zonnig plekje achter het balkonraam gekregen en zal vanaf nu door mij dagelijks geinspecteerd worden. Kijken of die geraniums het beter doen dan dat tuig van die bolgewassen.

Het was dit weekend zulk mooi weer dat mijn lief en ik besloten een wandeling in het nabij ons appartement gelegen park te maken. Leuk een beetje eendjes voeren, je kent ut wel. Nou, kennelijk is eendjes voeren een populaire bezigheid want wat waren die beesten dik en vadsig zeg! Behalve dan een paar die fiks aan het meppen waren... T'leek wel of ze in geen maanden te eten hadden gehad. Tjonge, en ik dacht dat eendjes altijd lievvvvv waren - nou deze dus echt niet! En wat te denken van meeuwen? Die krengen scheren zo laag over dat ze het brood bijna uit je hand pikken! Afijn, het waren gelukkig maar een paar sneetjes.

Onderweg kwamen we zo vlak aan het water een paar bloemen tegen die we nog nooit gezien hadden. Wat een vreemde planten zeg! Daar moest ik meer van weten en dus was een foto snel gemaakt. Vandaag kwam ik na wat gegoegel in mijn lunchtijd op de webstek van de 'soortenbank'. Dat is een webstek met informatie over duizenden verschillende soorten dieren, planten en paddenstoelen die in Nederland voorkomen. Leuk is dat je bijvoorbeeld zelf je gevonden plantje kunt determineren en zo duurde niet het lang voordat ik erachter was met welke plantje ik te maken had!

De schaal met bolgewassen staat nu al een paar maanden binnen en de bollen hierin krijgen regelmatig hun natje. Toch schiet het niet echt op... de druifjes zijn verdroogd en de krokussen hebben dit jaar maar overgeslagen. Ja zelfs de hyacinten zijn te beroerd om ook maar wat te doen. Mijn laatste hoop is gevestigd op de narcissen maar ik kan je nu al verzekeren dat dit het laatste jaar is dat ze lekker een beetje binnen in huis hebben kunnen chillen. Volgend jaar laat ik ze mooi op het balkon afkleumen! Gelukkig doen een drietal geraniums van verleden jaar het wel redelijk dus met die ga ik eens proberen of ik die kan stekken. Bolgewassen? Ondankbaar tuig is het!

Tijdens het uitbuiken van de kerstmaaltijden even de schaal met bolgewassen inspecteren. Je moet immers wat doen... De neuzen van hyacinten en krokussen staan boven de grond maar die van de narcissen blijven achter.

Nog een paar uur en dan rollen mijn lief en ik zo'n Cityhopper in en zitten we vanavond aan bij een Pools kerstmaal!

Een dikke twee weken later komen er steeds meer neuzen van bloembollen boven de grond. Opvallend is wel dat die druifjes, ik weet even niet meer of dit nu witte of blauwe waren, alleen maar uit blad lijken te bestaan. Hmmm.. ik moet er maar rekening mee gaan houden dat het gewoon he-le-maal niks wordt! Met die bolgewassen dan hé?

Man wat was het even koud hier zeg, het vroor zowaar lichtjes. Tijd dus om het balkon een beetje winterklaar te maken. Nu staat er al het hele jaar een paar geraniums te groeien en te bloeien en zo te zien zijn deze niet echt onder de indruk van het wisselende weer. Die krengen bloeien gewoon stug door! Tja en het is dan toch een beetje zonde ze kapot te laten vriezen, vandaar dus dat ik ze binnen heb gehaald. Netjes naast de schaal met bolgewassen...

Als regelmatig naar deze webstek terugkerend kijkbuislezertje weet je vast nog wel mijn bloembak van begin dit jaar te herinneren. Die bak, je weet wel, met bolgewassen. Nou die bak dus heb ik nadat de bolgewassen waren uitgebloeid mooi droog en donker in een opbergkast op het balkon weggezet. Natuurlijk met de bedoeling om te zien of ik de bolletjes kon verleiden nogmaals te bloeien. Vandaag zag ik van een paar bolletjes de neus boven de grond komen! Dus meteen die bloembak naar binnen gehaald natuurlijk. Ik ben benieuwd wat het gaat worden.

Het voorjaar komt d'r aan! Dus in gestrekte draf op het tuincentrum af om de eerste bloeiers van het jaar binnen te halen!