Thuisgekomen met de aanwinst kwam Ronny erachter dat de printplaat van de motorsturing een paar kapotte onderdelen bevatte en aangezien je niet makkelijk moet gaan zitten doen als het ook moeilijk kán besloot hij dat alléén het vervangen van de defecte componenten teveel moeite was. Nee, beter was het om de print na te maken. Zo betoogde ie. Maar dan wel in dubbelzijdige uitvoering! En als je dan toch aan de slag gaat dan maar meteen met een aantal extra ontkoppelcondensators op de print.
Is dat bijzonder? Welnee,.. wat wel bijzonder is dat in een testopstelling alles de eerste keer werkte!
Lood?..
Enthousiast geworden door dit succes besloot Ronny om dan ook maar meteen een voorversterker voor de speler te bouwen. Je bent immers toch bezig... Tóch? En ja, dan ook de print hiervan dubbelzijdig. En omdat je niet voor niets bezig wilt zijn, het luisterresultaat mocht eens tegenvallen.., dan ook maar meteen een ontwerp met 40 transistoren! Gevoed door een symmetrische 2x 15 Volt voeding. Allemaal in te bouwen in de platenspeler. Ow ja, en als je dan toch bezig bent dan ook meteen maar de dunne plastic plint verwisselen voor een metalen. Als metaalman kan Ronny dat plastic niet echt verkroppen dus bij de plaatselijke metaalhandel maar dik staal (40 x 15 mm) voor de opstaande randen en 4 mm staalplaat voor de bodem opgehaald en één en ander nagemaakt
aldus Ronny. En o ja,... dan ook gelijk maar een paar kilo aan lood erin.
Ik heb het lood exact op maat gemaakt voor de bodem en opstaande randen (alle randen omgezet en gesoldeerd). Het totale gewicht van de platenspeler is door het lood toegenomen met 2,2 kg en zit nu op 16,8 kg zonder stofkap.
meelde Ronny mij triomfantelijk.
Voorversterker
Het zal niemand verbazen dat Ronny het één en ander over welke RIAA voorversterker dan ook op te merken heeft. En ik verdenk em ervan dat ie zodoende een excuus heeft om er zelf eentje te kunnen bouwen. Voor de glazig kijkende kijkbuislezertjes: het muzieksignaal dat uit een platenspeler element komt is zo zwak dat het versterkt en volgens de RIAA norm ge-equalised moet worden voordat het naar je (regel)versterker doorgestuurd kan worden. Doorgaans is een dergelijke voorversterker geïntegreerd in de versterker of wordt er gebruik gemaakt van een losse pick-up oftewel 'phono' voorversterker. Minder vaak komt het voor dat deze in de pick-up zelf is ingebouwd. Nadeel van inbouw in een pick-up is dat je vaak geen andere voorversterker kunt gebruiken maar het voordeel, vooral bij zelfbouw waar je als bouwer duidelijke keuzes hebt gemaakt, is dat de aansluitsnoeren van het pick-up element naar de voorversterker aanzienlijk korter zijn. En zodoende minder storingen kunnen oppikken.
Het woord 'phono' slaat trouwens op hoe vroeghur in het Engels een platenspeler werd genoemd. Namelijk phonograph en dus niet pick-up. Dat is meer een Nederlandse invulling zo ver ik weet.
Mocht je naar aanleiding van de foto van het voorversterker het aantal transistoren nogal fors vinden. Dan komt dat omdat als je toch bezig bent je beter eentje met meerdere parallel geschakelde transistoren kunt bouwen, volgens Ronny dan. Immers als er kleine signalen zoals bijvoorbeeld van een moving coil elementen moet worden versterkt dan komen versterkers met parallel geschakelde ruisarme transistoren goed van pas. Alhoewel er een limiet is zou je simpel gesteld kunnen zeggen dat hoe meer transistoren er parallel worden geschakeld des te lager de door de transistoren geproduceerde ruis wordt. En dat komt Ronny natuurlijk mooi uit!.
Het door Ronny zelf gemaakte kastje waarin de RIAA voorversterker is geplaatst is trouwens van mumetaal. Net zoals het tussenschot boven en onder in het midden van de print dat voor een optimale kanaalscheiding moet zorgen. Mumetaal is een nikkel-ijzer legering dat erg geschikt is als afscherming tegen magnetische velden. En de voorversterker zoveel mogelijk van storingen veroorzaakt door dergelijke velden moet vrijwaren.
Niet dat je dit als 'doorslaan' kunt aanmerken of zow hoor... maar toch. Het is wel weer een project met een hoofdletter P. Dat overigens nog niet klaar is. Zo schreef Ronny in onze laatste e-mail contact nog het één en ander aan afschermingen te moeten lassen < slik! >, de gaten voor de net-inlet/tulpaansluitingen te moeten boren/frezen. Waarna hij de gehele behuizing in mat zwart kan laten poedercoaten.
Met andere woorden... de finishing touch laat nog wel even op zich wachten...