Boys toys

Eén van de geneugten van knutselmaatje COAX is om met de kerst een deel van z'n oude spoortrein rond de kerstboom te laten rijden. Die ruimte is dan immers toch al bezet en doorgaans past dat spoortje daar dan precies onder!

Ieder jaar weer dikke pret aangezien COAX stiekum in z'n hart een échte treinman is!

Afgelopen jaar echter bleek zijn geliefde digitaal geregelde Märklin 30000 locje problemen te hebben. En voelde COAX zich genoodzaakt actie ondernemen. Het resultaat, een locje dat niet alleen prima rijdt maar ook nog eens is uitgerust met in rijrichting omschakelbare verlichting in wit of rood. Uitgevoerd met mini-LED's... en een vuurkast. Dat ook!

Knutselmaatje COAX is samen met Hans 'de tester', die vanaf 2023 niet alleen op de 3.5 meterband aktief is maar ook veel op de dummyload en die volgens COAX best betatester van het 1e uur genoemd mag worden. Nog eens gezellig 'druk' geweest.

Na wat metingen is gebleken dat er aan de demping van het te meten signaal een maximum zit van zo'n 50㏈.

En tsja,... dan gaat COAX los! Er wordt gemeten, gerekend en opnieuw gemeten en gerekend. Het resultaat zijn niet alleen een paar hele handige voorbeelden om zelf Pi verzwakkers te kunnen knutselen maar ook een Python scripie om het te berekenen!

Omdat maatje COAX nog steeds een fiks deel van dat Chinees rolletje koper folie had liggen werd er door hem naarstig gezocht naar nóg een toepassing.

Gelukkig vond hij die in de vorm van zijn 50 jaar oude FM buizenzender die hij weer aan de praat wilde gaan proberen te krijgen. Niet om te gaan piraten, maar puur om met goed afgeschermd klein dummyloadje, er komt immers maar hooguit 3 Watt of zoiets dergelijks uit, dit ding in de vitrine kast te kunnen laten gloeien als hij in bedrijf is. Puur voor het gezicht 's avonds.

En,.. om van dat rolletje koperfolie af te kunnen komen natuurlijk! Toch?..

Knutselmaatje COAX had al minstens 30 jaar, zo niet langer, een Icom IC-02E portofoon liggen waarvan de batterijpacks niet meer opgeladen konden worden. Niet verrassend natuurlijk na zoveel jaar.

Dus was het tijd voor een overhaul van de batterypacks! Zoals dit tegenwoordig zo mooi genoemd wordt. Er werden een handvol moderne 18650-type lithium-ionbatterijen, een BMS-printplaatje, een rolletje koperband en een paar groene LED's voor bijna noppes aangeschaft en een projectje werd ingepland in de altijd drukke agenda.

Appeltje eitje,.. behalve dan die groene LED!

Knutselmaatje COAX had onlangs een leuk nieuw speelgoedje voor de hobby aangeschaft. Een handzame spectrum analyzer om de frequentiecomponenten van een elektrisch signaal zoals frequentiebandbreedte, de signaalsterkte of de harmonischen te kunnen analyseren. Meetapparatuur waarover vroeghur, vanwege het prijskaartje, de gemiddelde hobbyist alleen maar kon dromen.

Een lief klein dingetje waar natuurlijk wel een projectje voor gevonden moest worden.

Gelukkig hoefde er niet lang gezocht te worden!

Krijgt Eli, naar aanleiding van een *kuch* artikeltje dat ie in 2021 op deze webstek gepubliceerd heeft zomaar een e-mailtje van independent researcher in video game and computer history Andrea Pachetti uit Italië. Aanleiding is een vraag over de ontwikkeling van de Philips G7000 video-pac gameconsole eind jaren 70 van de vorige eeuw. Waar maatje André Pauptit, omdat ie destijds bij Philips werkte, aardig wat van weet.

En dan voor een moment moet ik er weer aan denken,.. die goeie ouwe tijd!

Omdat Eli al een tijdje bezig is de kelder uit te ruimen ging ditmaal de inhoud van een doos met oude kompetoeter software door mijn handen.

En dan zit je plots als voormalig BETA tester van verschillende Microsoft producten naar een stuk van je eigen verleden te koekeloeren. Een paar oude doosjes met een fikse hoeveelheid 3½ inch diskettes, CD-Rom's, Strategic White Papers, Review Guides en aanwijzingen en brochures. Veel met het opschrift 'for Windows 95', allemaal uit een tijd van lang geleden...

Houden of wegdoen? En zo ja, wegdoen aan wie?

Man, vragen,.. vragen en... nog eens vragen!..

Eli had al eerder met deze modeltreinen enthousiasteling te maken toen die em vroeg of ik een artikeltje uit het oktobernummertje uit 1979 van het vintage Electronica maandblad ELO over een droom van een besturing voor modeltreinen kon ophoesten.

Nu nam deze contact met mij op omdat ie tijdens een zoektocht in zijn 'projecten-kerkhof' Philips mengpaneeleenheden en kleinmateriaal had aangetroffen waarvan ie dacht dat ik, of één van mijn maatjes - vrienden heeft Eli namelijk niet, er wel iets aan zou kunnen hebben.

En dan raak je aan de praat en probeert Eli, op gepaste afstand in deze Corona-tijd, zijn befaamde babbeltruc uit! Allemaal, opdat jullie beste kijkbuislezertjes je horizon eens kunnen verbreden dankzij een dijk van een verhaal van een modeltreinen enthousiasteling!

Eli heeft al eerder iets *kuch* gepubliceerd over het Nederlandse Electronica tijdschrift ELO uit de eind jaren '70. En daar heb ik destijds een aantal leuke reacties op gekregen maar op het ELOmat *kuch* artikel van een maandje geleden is werkelijk massaal gereageerd. Of Eli even dit onderwerp in zijn stapel ELO tijdschriften kon opzoeken. Of dat bouwontwerpje...

Ik ken de inhoud van mijn verzameling Hob-bit en ELO tijdschriften behoorlijk blijkt dan op zo'n moment maar geregeld ben je toch zo maar even druk. Want stond het gevraagde artikel nu in dit nummer of een maandje later? Kan natuurlijk ook een maandje ervoor zijn... Voordeel is natuurlijk wel dat na een paar maal de stapel te hebben doorgenomen je plots veel meer interessante artikeltjes vindt. In ieder geval meer dan dat je jezelf voordien herinnerde. En dat is dan ook meteen zo'n moment waarop je jezelf voorneemt nu dan toch eindelijk eens echt aan die index voor alle ELO's te gaan beginnen...

En ook komt het al oude idee om die tijdschriften te gaan scannen dan natuurlijk weer bovendrijven maar ja, scannen met mijn Opticbook is omdat de ELO een behoorlijk formaat heeft niet ideaal. En zodoende doe je zomaar een kwartier over een heel nummer... Bij een professional worden de tijdschriften doorgaans kapot gesneden en dit gaat Eli te ver! Dat wordt em dus ook niet...

Gelukkig zit het mee... Alle Hob-bit en ELO tijdschriften staan nu ingescand op 'het net'!

Je hebt em of je hebt em niet, ik bedoel het ELO magazine waar net dát artikeltje waar je al zo lang naar op zoek bent, in staat. In dit geval nummer 1 januari 1979.

Waarom? Nou voor dat eerste deel van de zesdelige serie over de ELOmat!

De ELOmat is een volledig electronisch slagwerk, die je als half-automaat kunt gebruiken. Je kunt em dan met de hand bedienen of vanuit bijvoorbeeld een orgel laten besturen. Maar je kunt het apparaat ook als vol-automaat inzetten. Dan kan ie zelfstandig ritmen weergeven, starten en stoppen. Een soort van drumkompetoeterdinges dus, maar dan ehhhh zonder de kompetoeter.

Tja,.. en daar was Wouter dus naar op zoek, naar dat eerste artikel... Of ik ff een PDF ervan kon maken en per e-mail naar hem wilde sturen.

Freudig war, vor vielen Jahren
Eifrig so der Geist bestrebt,
Zu erforschen, zu erfahren,
Wie Natur im Schaffen lebt.
Und es ist das ewig Eine,
Das sich vielfach offenbart;
Klein das Große, groß das Kleine,
Alles nach der eignen Art
Immer wechselnd, fest sich haltend,
Nah und fern und fern und nah;
So gestaltend, umgestaltend.
Zum Erstaunen bin ich da.

J.W.van Goethe

De ouwe meuk die ik van de week op een digitale marktplaats had gezet trok, je gelooft het gewoon niet, in-ter-na-tio-nale aandacht! Op mijn vraag waarom iemand in godsnaam een internationaal posttarief voor lief neemt om aan deze spullen te komen kreeg ik per meel onderstaand antwoord:

When I was a little child I was attracted by electric objects (as well as magnetic ones..). As soon as I could, I begun to connect wires, lamps and batteries. My parents went crazy, since I spent a lot of time with these potentially dangerous things. So some time later they decided to buy for me some Philips EE kits, which were thought as safe for kids (who knows?).
When entering the toy shop, I was immediately fascinated by the coloured boxes, the advertising wonderful images and the (only partially kept) promises of circuital realizations in almost all fields of electronics. In addition no soldering was required, thanks to the infernal springs, going everywhere, used to hold and connect the components. A paradise for the little devil...
At that time (and also nowadays) the EE kits were quite expensive toys, so my first EE kit was an EE1050 box, which was followed by the two add-on EE1051 and EE1052. I finished soon to explore the available 24 circuital realizations, and after some time I was given the more advanced add-on kits EE1004 and EE1005.
Unfortunately I could not get an EE1003 kit (too expensive), and I lacked the EE1003 mounting board and frontal panel necessary for the other twenty EE1004-1005 circuits. So I had to build them myself, obtaining a poor result. The springs did not fit exactly and moved.
Every damn.. circuit did not work at the first time, and it was often necessary to check several times each single connection, to get the wanted performance.. But even so I liked that a lot..When I gave up spending time with this hobby, due to other more or less important things to do, I felt as if something was missing.
After several decades... it happened to me to rediscover the 'ruins' of my old EE kits in a dusty corner of my garage. No original box and styrofoam had survived...the remaining components were kept inside a shoe box. What a desolate destiny! Suddenly in my mind came the idea to restore the original kits and to expand them, by looking for missing spare components and possibly by buying other used EE kits on the web. I begun my search from the Netherlands, where this lucky series arose. I found there a number of friendly sellers who (giving them money..) were happy to send to me what I need. I found also other materials in Germany and France. Now, during my spare time, I am going to check and electrically test everything and restore original housing. It seems to me I have become an Electronic Archeologist...or perhaps an Electronic Garbage Collector...

Salvo from Catania (Italy)

De spulletjes, voorzien van een klein presentje, zijn van de week verstuurd.

T'was vandaag vlooienmarktdag en wel in het Autotron in Rosmalen. Deze was, zoals gebruikelijk, hoe kan het ook bijna anders, georganiseerd door de Stichting Bossche Radio Amateur Club.

Ik bezocht deze, niet omdat Eli zoveel op heeft met ouwe radio maar wel omdat ie tuk is op ouwe meuk. En daar stond er genoeg van! Man man man... en populair dat dit spul is!

Toen ik rond half tien vanmorgen met 'La Soep' de werkelijk gi-gan-ti-sche parkeerplaats opdraaide leek me deze al bijna voor de helft gevuld. Binnen was het al zo druk dat je bijna over de hoofden heen kon lopen... Ik hoorde Duits, veel Engelstaligen, Ieren en Belgen. En zag hordes ouwe knarren, van overal vandaan, veel met een rugzak, die allemaal vastbesloten leken vandaag hun slag te gaan slaan!

Tsja, en wat zie je daar dan allemaal zullen een aantal glazig kijkende kijkbuislezertjes zichzelf nu afvragen... Nou, ouwe radio's. Met van die buizen erin. Om naar te luisteren. Of om contacten over de hele wereld te kunnen leggen. Antieke satelliet ontvangers, legerzenders, en nog veel meer electronica uit grootvaders tijd. Afgewisseld met wat moderniteit zoals refurbished laptops, competoeters, harde schijven en weet ik veel wat nog meer. Ow ja, en van die quadcopters. Daar zag ik ook nog heel wat van liggen. Minder zag ik dit jaar zonnepanelen... uit China.

Afijn, toen ik een paar uurtjes later met lege handen vertrok, vertrok ik, ondanks dat ik niets had weten te scoren toch met een tevreden gevoel. Het waren een paar genoeglijke uurtjes geweest die de rit meer dan waard was. Al was het maar om radioamateurs te hebben kunnen kijken!

Da Furb vrat op een zeker moment zoveel batterijen dat ik altijd tekort kwam, de lader kon het niet bijhouden. En dus stond ie de laatste tijd gewoon uit. Vandaar dat ik al een tijdje met het idee speelde dat ding van netvoeding te voorzien, dan kon ie ook eens een hele regenachtig dag mee.

Omdat ik niet in Da Furb wilde gaan boren en solderen, tjsa... het blijft toch je Furb hè? Moest ik een snood plan bedenken. De oplossing was véél eenvoudiger dan ik had verwacht... En aldus toog Eli op deze (gedeeltelijk) regenachtige Koningsdag aan het werk.

Nu kakelt dat kreng al nu de hele dag onvermoeibaar tegen me in het... Japans?

Begin dit jaar ontving Eli zomaar van een Belgische kijkbuislezer een emailtje in da box. Dat deze in 1952 geborene 'abnormaal' van mijn webstek had genoten, niet wist of mijn webstek nog actief was en mij door zijn reactie gelukkig wilde maken. De goede man deed als hobby iets met electronica... Logisch dus dat de interesse van Eli was gewekt, en dat ie begon terug te mailen. Toch?

Het (technisch) ontwerp dat ik kreeg beschreven betrof een micro versterker bestaande uit de stereo mengeenheid Philips NL 7609, de Philips stereo toonregeling NL 7311 en de stereovolgversterker NL 7412. Alles draait op 20 Volt en trekt stereo 48 mA.. volgens de ontwerper. Daarbij is alles, behalve enkele transistoren, met gerecupereerde onderdelen gemaakt.
Oh ja, en even speciaal voor de nu glazig kijkende kijkbuislezer... getest op 2x40Watt eindversterker en OK. Deze week test op 120-Watter met zware klankkasten...

<slik>...

Wat volgt is een levensverhaal van iemand, die bezeten door wetenschap, uiteindelijk, anno 2014, in Aalst, in de late uurtjes als huisarts versterkers in elkaar zit te solderen. En die ELO's, Hobbits, Elex, Elektuur en verschillende andere boeken verzamelt. Per ongeluk, en nog voordat ik het door had, liet ik mij ontvallen dat ik op zoek was naar de laatste in mijn collectie ontbrekende ELO, namelijk die van Juni 1980.

Vandaag, toen ik terug kwam van het werk. Vertelde lief dat de postbode een aangetekend pakket had afgeleverd. Afkomstig uit België...

Een ELO uit 1980. Juni... nummer 6.

Van de week had lief resoluut besloten dat er een nieuwe weegschaal moest komen. Niet eentje om het beslag voor de cupcakjes mee af te wegen maar meer voor onszelf. Je weet wel, om het lichaamsgewicht mee in de gaten te kunnen houden. De oude was nooit echt handig geweest en die batterijen ervan zijn ook altijd nét leeg als je em nodig hebt. Dus, voor mij althans, een reden dat kreng niet te gebruiken.

Afijn, na de wekelijkse boodschapjes doken we even snel de winkel in. En na wat heen er weer gedrentel, hoelang kun je over zoiets triviaals nadenken begon ik me af te vragen, werd de knoop doorgehakt. Er stond er eentje die tot op 300 gram nauwkeurig was volgens het bordje dat er bij stond. Nou lig ik niet wakker van honderd gram meer of minder maar daar dacht lief, vraag me niet waarom, toch iets anders over. Dus hop bonnetje ingevuld en in gestrekte draf op de kassa af! Daar aangekomen echter, viel ons oog op zo'n retro uitziend ding.

Zo eentje die sterk aan vroeghur doet denken. Hoe noemen ze dat ook alweer? Oh ja retro... Niks geen gezemel met lege batterijen meer. Deze doet ut dus gewoon altijd! En de afwijking scheen ook héél acceptabel te zijn. Begreep ik van lief.

Interessant is, thuis aangekomen toen ik het apparaat uitprobeerde, de nulstelling. Deze kun je tot ver in het min gebied terugdraaien, zo viel me op...

In het gezelschap van goede vrind Wilco heeft Eli gisteren de 38 ste Landelijke Radio vlooienmarkt in het Autotron in Rosmalen bezocht. Deze markt wordt jaarlijks door de Stichting Bossche Radio Amateur Club (BRAC) georganiseerd maar voor ons beiden was dit het allereerste bezoek. Niet echt naast de deur maar dankzij de routeplanner op de iPheun kwamen we daar toch nog rond half elf in de ochtend, vol in de drukte, binnenvallen. Je kon bijna over de hoofden lopen, zo druk was het!

Het bezoek was ruimschoots de moeite waard, want man wat je dáár allemaal tegenkomt en ziet... Je gelooft gewoon je ogen en je oren niet!

Natuurlijk lag de nadruk op allerlei spulletjes op het gebied van alles wat zendamateurs leuk vinden maar ook 'gewone' elektronica-liefhebbers kwamen ruimschoots aan hun trekken.Zo wist Eli zijn collectie ouwe meuk met een Electronica boekje van de Muiderkring uit 1968 uit te breiden en wist de andere Eli nog veel vagere shit te scoren. Al met al een zéér geslaagde dag die pas om half twaalf 's avonds, en na 567 kilometer aan omzwervingen, werd afgesloten.

Jammer was dat ook op deze beurs werd omgeroepen dat er zakkenrollers actief waren. Je zou ze toch...

Net als jij dromen wij over de perfecte game. Een game die nooit ophoudt, die je meevoert naar verre oorden, wonderlijke omgevingen en avontuurlijke taferelen. Die alles in zich heeft. RTS, RPG, shooter, flight sim en adventure. Om je lange, zwoele zomeravonden te vullen. Kortom, we hebben het hier eigenlijk over veel games. Nog meer games. Wij hebben de oplossing voor jouw dromen gevonden... Wel eens acht meter aan games op floppie gestapeld? Wel, dat is wat wij jou geven. Acht meter aan games op DVD. Als eerste in Nederland.

Regelmatig neem ik een kijkje op koop en verkoop websites en zoek ik zomaar op wat trefwoorden. Meestal ben ik op zoek naar allerlei ouwe shit van vroeghur. Je weet wel, ouwe Philips mengversterkers, platenspelers, competoeters... noem maar op.

En dan zie je zomaar een ELO uit 1978 aangeboden worden! Nou, dan kan het mij even echt he-le-maal niets schelen dat je me voor ouwe zak uitmaakt als ik daar een *kuch* artikel over schrijf!

Tijdens de voorjaarschoonmaak van mijn werkkamer kom ik een verzamelband met een aantal *kuch* publicaties van jaren terug tegen. Niet dat het zo'n puinzooi in mijn werkkamer is maar deze stond helemaal onderaan op de eerste plank in de kast. Achter van alles en nog wat.

Begin 1995 stond de wereld aan de vooravond van de slag der titanen: het in 1994 uitgekomen Netscape Navigator tegen de later in Windows 95 (1995) bijgeleverde Internet Explorer 2.0. Ik stond aan de vooravond van mijn gouden jaren toen ik in dat jaar aan de slag ging bij een uitgeverij van computerbladen die haar onderkomen in een statig Haarlemse sociéteit had en waarvan de leeftijd van het gebouw en de onmogelijkheid om daar knap je auto te kunnen parkeren, mij nog helder bijstaat.

Verdorie..., en ik voelde ik mezelf al een aardige ouwe zak worden met dat *kuch* Beos artikel...

Krijg ik zomaar een e-mailtje van iemand die een oud *kuch* artikel van mij over het besturingssysteem BeOS heeft gelezen. Tja logisch dan natuurlijk dat er een hele correspondentie ontstaat waarin talloze ouwe koeien uit de sloot worden gejaagd!

Toch?

Vandaag op een rommelmarkt kocht ik 3 deeltjes plaatjesalbums in de serie Zoetwatervissen - Zo leer je vissen kennen. Voor de ouwe hap die denkt dat komt me bekend voor! Inderdaad die Rizla albums met foto's van A. van den Nieuwenhuizen.

Nu (her)ken ik deze albums, en meer nog de plaatjes, uit mijn jeugd maar realiseer ik me dat ik helemaal niet (meer?) weet hoe dat ging. Het was namelijk zo dat het mijn ouwe heer was die destijds rookte, zware shag, want dat roken èchte mannen. En ik herinner me ook dat ik van hem wel eens een plaatje kreeg. Niet alleen van hem trouwens, ook van verschillende tantes en ooms. En oh ja, ook van de buurman kreeg ik er wel eens eentje. Of dit tijdens de actie was of erna weet ik niet, ik weet trouwens niet eens hoe lang die actie duurde... Ik herinner me nog wel dat ik als tienjarige(?) een album, al dan niet gevuld met plaatjes, in handen heb gehad en als ik het goed heb was dit deel 3. Die met die discussen erop. Gespiegeld, heb ik lange tijd in mijn hoofd gehad maar een foto om nooit te vergeten.

Shit man, wat ik me nu afvraag... van wanneer tot wanneer liep die actie? Hoe kregen de mensen de plaatjes in handen? Kreeg je bij ieder pakje Rizla een plaatje? Waar werden de boekjes verkocht en klopt het dat er in het hele land ruilbeurzen ontstonden?

Tjonge, allemaal lastige vragen. Gelukkig hadden lief en ik bij de uitgang van de Snuffelmarkt wat Groningse en Drentse worst en een, volgens de verkoper, zéér jonge kaas ingeslagen en konden we bij de super een tweetal flesjes Chileense rode wijn scoren om thuis op ons gemak eens diep over al deze moeilijke vragen na te denken...

Het is eigenlijk al een paar weekjes geleden dat ik het pakketje met biertjes per post binnen heb gekregen maar het kwam er steeds maar niet van om deze aan een *kuch* vakkundig onderzoek te onderwerpen. Hoe ik er aan kwam? Nou ik had begin dit jaar een cadeaubon gekregen maar kon er eigenlijk niets leuks voor vinden totdat mijn oog op een kennismakingspakket Belgische biertjes gebrouwen door de Brasserie Du Bocq in Purnode uit de Condroz viel. Deze brouwerij is in 1858 opgezet en is tot op de dag van vandaag nog altijd een zelfstandige brouwerij die geen deel uitmaakt van één van de grote bierconcerns. De Gauloise was het eerste bier dat deze brouwerij in 1858 brouwde.

Dit weekend kon ik na een dagje 'ijskasten' de 75 cl Blanche de Namur, de Gaulois Blond én de Brune eens duchtig aan de tand voelen. Of eigenlijk, zij mij! Het alcohol percentage bedraagt namelijk respectievelijk 4,5%, 6,3%, en 8,1%...

Tjonge was dat even afzien! Na maanden wachten kon ik vandaag in de gameshop zomaar even het nieuwste deel va het computerspel S.T.A.L.K.E.R, 'Call of Pripyat' scoren!

Effe al het vrouwvolk en koters aan de kant en nou verdampt goed opletten want je betreedt nu wel het heiligste der heiligen oftewel da space voor al die super belangrijke stuff in het leven van echte mannen: gezeten op mijn balkon met een biertje in de hand en de Koreaan in de aanslag wachtte ik het tweede zichtbare rondje dat het IIS boven nederland ging maken af...

Helaas was dit maal het zicht een stuk minder maar toch slaagde ik erin een stukkie te filmen.